بررسی تاثیر عصاره مانا (ترنجبین) بر فلورای روده کودکان شیر خشک خوار

در هنگام تولد روده استریل است و بعد از تولد کلونیزاسیون باکتریها صورت می گیرد که در کودکان مغذی با شیر مادر فلور روده طی 7-6 روز اول زندگی با غالب شدن بیفیدوباکتر همراه است. این فلور توسط الیگوساکاریدهای شیر مادر تقویت می شود که می توان از آنها به عنوان پری بیوتیک اصلی نام برد پری بیوتیک ها جزء غذایی غیرقابل هضمی هستند که تغییرات اختصاصی بر روی فلور روده می گذارند و می توانند بر well-being و سلامت میزبان اثر بگذارند. تاکنون مطالعات زیادی در رابطه با استفاده از کربوهیدراتهای غیرقابل هضم به عنوان پری بیوتیک انجام شده است و اثرات بیفیدوژنتیک آنها بررسی شده است. در این مطالعه ما از عصاره مانا به عنوان پری بیوتیک به مدت متوسط 3 هفته روزانه 2 گرم در 20 کودک سالم شیرخشک خوار 12-2 ماهه استفاده کردیم. این مطالعه از نوع before and after می باشد. کلونی کانت بیفیدوباکتر لاکتوباسیل و ecoli مدفوعی قبل و بعد از مصرف ترنجبین اندازه گیری شد. کلونی کانت بیفیدوباکتر و لاکتوباسیل افزایش نشان داد که هر دو مورد با 001/0 pv از لحاظ آماری معنادار شد. و کلونتی کانت ecoli پس از مصرف ترنجبین کاهش داشت و با 041/0pv از لحاظ آماری معنادار شده است. همچنین تاثیر ترنجبین بر روی کاهش برخی علایم از جمله تعریق بی قراری و بی خوابی چشمگیر بود. به طوری که 11 نفر از کودکان 9/79% بهتر شدن حال عمومی را داشتند. و پس از پایان مطالعه تقریبا هیچ کدام از مادران از تعریق کودکانشان شاکی نبودند و در طول بررسی 5 نفر از کودکان به علت ابتلا به اسهال از مطالعه خارج شدند. در نهایت این بررسی به این نتیجه دست یافت که عصاره ترنجبین می تواند به عنوان یک پری بیوتیک تاثیر قابل توجه و چشمگیری بر افزایش بیفیدوباکتر و لاکتوباسیل در روده کودکان شیرخشک خوار داشته باشد. و نکته جالب اینکه فرمول قند ملزیتوز که عنصر اصلی تشکیل دهنده ترنجبین است یک تری ساکارید با ساختاری کاملا ساده و پیوندهایی که قابل هضم در روده هستند می باشد. در حالی که پری بیوتیک اصولا به صورت جزء غذایی غیرقابل هضم تعریف می شود. و این مساله هنوز تحقیق و بررسی گسترده تری را می طلبد.